
Η Νομοθεσία των Υδατοδρομίων στην Ελλάδα
Το 2005 ψηφίστηκε ο Νόμος (Ν.3333) για την αδειοδότηση και λειτουργία των Υδατοδρομίων. Κατ’ εφαρμογή του Νόμου αυτού (Άρθρο 10α παρ.1 και 3) εκδόθηκε η Κοινή Υπουργική Απόφαση (Κ.Υ.Α 6814|05) στην οποία αναφέρονται οι διαδικασίες που απαιτούνται για την προσωρινή αδειοδότηση Υδατοδρομίων.
Με βάση αυτή την ΚΥΑ αδειοδοτήθηκαν την περίοδο 2004-2008 τα δώδεκα πρώτα Υδατοδρόμια στην Ελλάδα (κυρίως στην περιοχή του Ιονίου) των οποίων όμως οι άδειες έχουν χαθεί μετά την παύση λειτουργίας της εταιρείας των Υδροπλάνων η οποία τα είχε στην ιδιοκτησία της.
Το 2018, ψηφίζεται ο νόμος 4568/18 και γίνεται η αρχή για την μόνιμη πλέον αδειοδότηση των υδατοδρομίων.
Με το νέο νομοθετικό πλαίσιο 4663/20 που ψηφίστηκε το 2020, άνοιξε ο δρόμος για τη μόνιμη πλέον αδειοδότηση των υδατοδρομίων δίνοντας την κατάλληλη ώθηση που χρειάζονταν τα υδροπλάνα για την επαναλειτουργία τους, καλύπτοντας με αυτόν τον τρόπο τις διαρκώς αυξανόμενες τουριστικές ανάγκες της χώρας μας ενώ θα διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στην κάλυψη των μεταφορικών αναγκών των νησιών και των παράκτιων περιοχών της χώρας μας.
Ο υπάρχον νόμος ρυθμίζει εκ νέου τις διαδικασίες ίδρυσης, λειτουργίας και εκμετάλλευσης των υδατοδρομίων και η αδειοδότηση γίνεται σε δύο στάδια, δηλαδή άδεια ίδρυσης και άδεια λειτουργίας. Επίσης δίνει δυνατότητα ίδρυσης υδατοδρομίου, όχι μόνο σε δημόσιο φορέα, αλλά και σε ιδιωτικό, ενώ διευρύνεται το πλαίσιο χορήγησης άδειας υδατοδρομίων, τόσο σε τουριστικούς λιμένες (μαρίνες αγκυροβόλια) όσο και σε περιοχές ολοκληρωμένης τουριστικής ανάπτυξης ΠΟΤΑ.